Á Hverfanda Hveli

Ohh, ég elska Aerosmith.. :) Ég stóðst fyrstu alvarlegu megrunarkúrsfreistinguna í gær. Ég fór í barnaafmæli hjá vinkonu minni (that's how you know you're getting old, vinkonurnar eru farnar að bjóða þér í barnaafmæli!), og þar flóði allt í kökum og heitum brauðréttum. Ég sat við borð með vinkonunum og þær gúffuðu allar í sig stórri bangsaköku sem var á borðinu fyrir framan okkur... og ég snerti ekki neitt. Fékk mér eitt lítið glas af Pepsi Max og spjallaði bara. Mér fannst það ganga nokkuð vel bara.

Vinkona mín sem var að halda afmælið kom síðan og galaði yfir borðið "heyrðu jaaá, þú mátt ekki borða neitt af þessu! Ég á epli held ég..." Þetta fór nett í taugarnar á mér, ég veit ekki af hverju. Ég verð alltaf mjög vandræðaleg ef fólk veit að ég er í megrun. Held að mér finnist það eins og einhverskonar viðurkenning á því að ég sé feit. (?) Sbr. kannski það að alkar eru í rauninni ekki alkar fyrr en þeir fara í meðferð. Ég vil bara svona grennast létt og löðurmannlega án þess að nokkur taki eftir. Veit ekki hvort ég hafði hugsað mér síðan að neita fyrir að ég hafi farið í megrun ef einhver skyldi spyrja. Ég vil bara ekki láta beina athyglinni að mér og mínum matarvenjum. Ég vil bara fá að vera orðin grönn allt í einu. Eins og ég hafi bara alltaf verið það... Ég veit það ekki, ég er ekki að koma þessu mjög vel frá mér en ég skil þetta varla sjálf. Ég höndla mjög illa að fólk viti að ég er í megrun, nema svona nánastu vinir og fjölskylda. Undarlegt.

Mér finnst samt allir álykta að ef maður er feitur, þá sé maður latur og borði algjörlega eins og svín. Maður sé hirðulaus um líkama sinn og geri ekkert fyrir sjálfan sig, og það sé mjög ámælisverður lífstíll. Fólk er nefnilega með fordóma gagnvart feitu fólki, dregur þessar ályktanir um lífstíl þeirra og hegðun, og siglir undir því flaggi að það sé einungis á móti lífstílnum sjálfum. En ofurfyrirsætur koma síðan í sjónvarpið og halda því fram fullum fetum að þær fari aldrei á fætur fyrr en um hádegi, borði fjóra hamborgara í hvert mál, hreyfi sig aldrei og hámi í sig sælgæti fram eftir öllum nóttum. Þá fagna allir, rosalega eru þær jarðbundnar og eðlilegar... enginn kallar feita manneskju sem lifir þessum lífstíl jarðbundna og eðlilega. Ef þú lítur vel út, þá er öllum alveg sama um lífstílinn. Gella sem að er í kjörþyngd, reykir dagsdaglega, fer á fyllerí allar helgar og sýgur kókaín upp í nasirnar um helgar inni á klósettinu á Pravda, lifir á káli sem hún kastar síðan upp, og borðar Ripped Fuel áður en hún fer í ræktina er álitin heilsusamlegri heldur en manneskja í yfirþyngd sem lifir nokkuð eðlilegu lífi, án þess að vera í neinu sérstöku átaki. Það snýst allt um lúkkið. Ef þú lúkkar rétt, þá er öllum sama hvernig lífi þú lifir.

Þetta er svolítið út úr kú pæling, en ég er búin að vera að spá svolítið í þessu. :)

Annars er ég búin að vera að vorkenna sjálfri mér mikið þegar ég geng niður gangana í matvöruverslunum þessa dagana og sé páskaeggin uppi um alla veggi. Var að velta því fyrir mér hvort ég ætti að hafa páskaegg sem verðlaunin mín, en finnst það einhvernvegin eins og að skjóta mig í fótinn. En ég er búin að ákveða það að ég ætla að kaupa mér páskaegg, svaka stórt og flott, setja það síðan bara í frystinn og halda mína eigin páska celebration þegar ég er komin í kjörþyngd. Finnst það vera nokkuð góð lausn. :)

Ég og kærastinn erum að fara upp í sumarbústað um helgina, þarf að fara eina góða DDV verslunarferð eftir vinnu í dag og kaupa í matinn. Það er dýrt að vera dönsk í dag :) Ég ætla að kaupa eitthvað gott grillkjöt, það fylgir því alveg að fara upp í bústað að grilla a.m.k einu sinni, alveg sama þó það verði norðangarri og kolvitlaust veður. Þá teipa ég matinn ofan á grillið. Þetta bara verður að vera!

Ég ætla að gera tilraun með að búa til blómkálssúpu bráðlega, sjá hvort ég get gert sæmilega "hvíta" súpu á danska. Mér finnst súpa svo góð, ég væri mjög sátt við að borða grænmetisskammtinn í formi blómkálssúpu for the rest of my life hehe

Hafði annars fisk í gær... grillaðan... með kartöflusalati... dæææææs :)

Lengi lifi fjölbreytnin!! En jæja, svo lengi sem ég er ekki komin með ógeð þá er þetta allt í gúddí. Ég er búin að búa til nýja uppskrift að fiskrétti sem ég ætla að prófa eftir helgina. Set hana inn ef hún heppnast vel (og ég lifi þetta af!).

Lifið heil :)

Það fór 1 kíló í nýliðinni viku, þannig að þá er ég búin að tapa 3 kílóum á tveimur vikum sem er nú bara ágætt. En reyndar bara tveim af fimm hvað markmiðin mín varðar, því þegar ég byrjaði var ég í raun einu kílói þyngri en ég hélt... var í afneitun með að vera búin að fitna aftur um næstum því kíló ;) En það kíló er s.s farið á hinar eilífu veiðilendur og þá þarf ég ekki að hafa áhyggjur af því meir.

En ég á þrjú kíló eftir í fyrsta takmarkið. Það væri ekkert mjög sorglegt ef ég næði þeim af mér á næstu tveim eða þrem vikum. Ég verð samt að reyna að ákveða einhver góð verðlaun fyrir mig. Ég v ar að spá í klippingu og litun... en samt finnst mér það eitthvað svo shitty verðlaun af því að ég veit að ef ég væri ekki að verðlauna mig, þá færi ég samt í klippingu og litun. Það er smá galli á þessu verðlauna systemi hjá mér. Það er ekkert sem ég mundi ekki veita mér með glöðu geði svona alla jafna.

Reyndar hefur mig lengi langað í svona tannhvíttun með ljósi og ég er nokkuð viss um að það verði eitt af verðlaununum. En mig langar samt að geyma það aðeins og hafa það kannski sem verðlaunin fyrir 10 eða 15 kíló. En nú verða allir að hjálpa mér og koma með uppástungur af verðlaunum handa mér.

Ég var að spá í að hafa þetta kannski þannig að verðlaununum fylgdi líka upphæð sem væri eyrnamerkt fatakaupum, og þá 5000 krónur þegar ég missi 5 kíló, 10.000 krónur þegar ég missi 10 kíló o.s.f.v. Því mér á ekkert eftir að veita af 25.000 þegar ég er búin að þessu :) Ég á ekki eftir að eiga eina spjör. En það verður samt bara gaman held ég. Kvíði nú ekki mikið fyrir því ;)

Fylltu paprikurnar á Laugardaginn heppnuðust rosalega vel, og voru í raun mjög sniðug máltíð þar sem að tvær paprikur voru rúmlega grænmetisskammturinn minn. Ég setti síðan ost ofan á og bakaði í ofni og þetta var alveg rosalega gott. Elda þetta pottþétt aftur. Ég var samt alveg í klukkutíma að borða þetta, þetta var svo svakalega mikið. Ég er alltaf að bíða eftir að venjast þessum mammútsskömmtum.

Í gær var ég síðan með grillaðan fisk og kartöflusalat... alveg að deyja úr fjölbreyttni hvað fisknum viðkemur ;) hehe En þetta er samt bara rosalega góður matur. Ég er alveg stórhrifin af þessum fisk. (There's seven words I thought I'd never say!)

Mig langar rosalega að panta svona bragðefni og allskonar dót frá Danmörku en ég er svo hrædd um að þetta verði stopp í tollinum. Ég er búin að vera á bið í símanum að hlusta á On The Wings of Love hjá tollinum núna í 30 mínútur, og fæ við og við samband við Bjarna sem vill að ég tali við Jóhannes eða Jóhannes sem vill að ég tali við Bjarna. Og svo einhverja konu þarna inn á milli sem vill ekki svara neinu þannig að neitt vit sé í. Ég elska ríkisstofnanir :D hehe

Annars er eiginlega ekkert í fréttum, ætla að elda spaghettí í kvöldmatinn fyrir mig og svikula kústskaftið mitt sem fékk sér bjór um helgina og setti kokteilsósu á DDV pítsuna! :) Og svo verður að sjálfsögðu DDV ís í eftirmat. Ég er alveg orðin hooked á súkkulaði ísnum frá þeim. Samt á ég ísvél og langar rosalega að búa til ís sjálf, en allar uppskriftirnar sem ég finn innihalda svona bragðdropa.

Keep on truckin'...

Allt gengur enn vel með danska kúrinn, so far so good eins og skáldið sagði. Annars er ég búin að eiga nokkuð marga daga sem hafa ekki verið 100%, annaðhvort of fáir ávextir, of lítið vatn, of mikil mjólk eða eitthvað þvíumlíkt. Ég er svo rugluð í þessu hvernig þetta er alltsaman gert. Annars er ég búin að vera engill að því leitinu til að ég er búin að borða fisk tvisvar í þessari viku. Tvo daga í röð. Fékk mér reyndar aftur klaustursbleikjuna og bjó til kartöflusalatið góða með. Ég held mig við það sem virkar, ég er enn á hjálparadekkjunum hvað fiskinn varðar. :)

Ég vissi ekki að það væri svona langt síðan ég bloggaði síðast, Þessi vika hreinlega flaug hjá. En ég er búin að finna út alveg geggjaða spaghetti uppskrift upp á danska mátann. Ég er mikill spaghetti lover, þannig að þetta er stórt skref í áttina að ævarandi ddv-hamingju hvað mig varðar. Ég steikti 170 grömm nautahakk, setti síðan bolla af vatni út í og lét það sjóða smá. Bætti síðan dós af niðursoðnum tómötum saman við, 240 grömm, kryddaði með hvítlauksdufti og smá season all og lét sjóða. Bætti síðan út í 100 grömmum af tómatpúrru og leyfði þessu síðan malla á meðan ég sauð spaghetti-ið. Blandaði síðan út í 75 grömmum af spaghetti og borðaði með bestu lyst. Þó lystin hafi reyndar verið farin að dvína allverulega þarna í lokin. Þetta var dálítið eins og skammtur fyrir 300 kílóa eðalborinn súmóglímukappa.

Fékk mér síðan Pepsi Max með, en þetta er í fyrsta skiptið í tvær vikur sem ég bragða á hinum heilaga hálfa lítra af diet gosi sem ég hélt að myndi bjarga lífi mínu á þessum kúr. Nú spyr ég ykkur kæru lesendur, er ég orðin snarhoppandi geðveik, eða er kanilbragð af Pepsi Max? Ég held að allt þetta grænmeti sé búið að skemma í mér bragðlaukana. Ég hef alltaf elskað Pepsi Max, hugleiddi meira að segja á einum tímapunkti hvort ég gæti ekki fengið það í æð á meðan ég svæfi. ;) En þessi ást virðist hafa verið ansi fallvölt því ég ætlaði nú ekki að þekkja fornvin minn hérna áðan þegar ég tók fyrsta sopann.

Voðalega er þetta blogg orðið háfleygt...

Annars hefur unnusti minn og tilvonandi kústskaft beðið um fylltar paprikur í matinn á morgun. Ég hugsa að ég noti spaghetti uppskriftina mína, nema ég ætla að blanda 75 grömmum af hrísgrjónum við réttinn og sleppa náttúrulega spaghettinu, setja þetta svo í paprikur og inn í ofn. En hvernig er það, má ég ekki nota smá ost ofan á? Ef ég mínusa hann samviskusamlega frá mjólkurskammtinum, þ.e.a.s?

Ég er ekki frá því að þessi matarþráhyggja sem þessi kúr hefur komið með inn í líf mitt sé nokkuð óheilbrigð. Ég fer yfir matseðilinn mörgum sinnum á dag, spái og spekúlera, eyði löngum tímum í matvöruverslunum að rýna í grænmetið og kjötborðið, plana máltíðirnar langt fram í tímann, bý til uppskriftir í höfðinu daginn út og inn og skrifa niður allt sem ég borða. Þetta getur ekki verið heilbrigt, Það bara stenst ekki. Ég er samt að reyna að sannfæra sjálfa mig að þetta sé bara hobbý hjá mér. Ég er ekkert rugluð, ég bara á mér áhugamál. Svona eins og gaurarnir sem spá í fótbolta allan daginn og tippa á leikina. Þessi röksemdafærsla heldur alveg þangað til að ég man að mér hefur alla tíð fundist gaurar sem eru svoleiðis vera alveg snarruglaðir. En hvað um það... ef það að vera ruglaður er það sem blívar í baráttunni við að grenna sig, þá er ég alveg sátt við það. Eitt stykki geðheilsa er lágt verð. :)

Annars finnst mér ég ekki vera alveg hreinskilin þegar ég tala um baráttu við að grenna mig. Í sannleika sagt, hef ég nú aldrei verið í neinnu baráttu við að grenna mig. Einfaldlega af því að ég lagði ekki í bardagann. Ég var of löt til þess að grenna mig. Barátta mín hefur kannski miklu frekar fólgist í því að berjast við sjálfa mig, fá mig til þess að gera það sem er mér sjálfri fyrir bestu. Sem er náttúrulega fáranlegt. Að maður skuli éta utan á sig tugi kílóa án þess að bregðast við. Ekki eitt til tvö kíló, heldur tugi kílóa. Manni fannst maður of feitur, leið illa o.s.f.v, en samt fór maður og borðaði hamborgara og fitnaði ennþá meira. Þurfti ennþá stærri föt. Ég man eftir því að vera 20 kíóum léttari heldur en þegar ég fór í átak í vor, 10 kílóum léttari en ég er núna, og finnast ég vera feit. Ég man eftir því að standa á vigtinni, sjá töluna 75 kíló og hugsa, "guð minn góður nú verð ég að gera eitthvað". Síðan er ég orðin 95 kíló, nokkrum árum seinna, og enn að japla á sama viðkvæðinu, "guð minn góður, nú verð ég að gera eitthvað". Án þess að gera nokkurntíman neitt. Og án þess að sjá nokkurntíman neinn mun í speglinum, sem er frekar undarlegt. Ég var feit. Ég er feit. Ég hef alltaf verið feit. En ég sé lítinn stigsmun á mér á milli kílóa. Kílóatuga meira að segja. Veit ekki hvað þetta eiginlega er. Ég get hinsvegar séð mikinn mun á mér á milli daga. Suma daga er ég bjartsýn og þá er ég bara fín í fötunum mínum og ekkert hræðilega ófríð. Aðra daga finnst mér eins og ég þurfi að ýta bumbunni á undan mér í barnavagni. Ég á granna daga og feita daga. En það fyndna er, á feitu dögunum nenni ég ekkert að vera í megrun. Mér finnst ég bara ógeðsleg og ætla bara að borða Ben and Jerry's og horfa á Family Guy á DVD. En á grönnu dögunum, þá vil ég bara kál og gras því ég er svo grönn og alltaf að grennast og verð að passa upp á mig. Rökrétt ætti þetta nú að vera öfugt en þannig virkar það nú ekki.

Hm. Ég er að sjá það betur og betur eftir því sem ég skrifa meira um þetta að ég er klárlega alveg hreint kolfokkíngvitlaus.

En ég ætla að losna við feitu dagana úr höfðinu núna. Ef ég er bjartsýn um sjálfa mig og átakið mitt, þá gengur það svo miklu betur. Ég nenni ekki að leggja neitt á mig fyrir manneskju sem er óforbetranlegur fituhlunkur... en ég nenni alveg að borða gras fyrir stelpuna sem þarf bara aðeins að leggja af til að sigra heiminn. Ok ég er farin að bulla...

Góða nótt, góðir hálsar... hvar svo sem þið eruð!!

Ég eignaðist nýjan og óvæntan bandamann á Fimmtudaginn - fiskur. Ég hef ekki borðað fisk að einstaka smakkbitum (í góðri trú) í 11 ár. Haaataði fisk. Vildi aldrei borða fisk. En hvað er maður ekki tilbúinn að leggja á sig til þess að losna við spikið? Ég verð nú að segja að ég vissi ekki alveg hvernig mér myndi ganga að borða fisk þrisvar í viku og kveið svolítið fyrir því að þurfa að prófa þetta. En ég fór og keypti mér silungsflak, spes kryddað og fínt, í Nóatúni og grillaði það í ofni í nokkrar mínútur heima um kvöldið og man oh man hvað þetta var gott. Alveg geggjaður matur, ég mun pottþétt elda þetta aftur fljótlega. Og þvílíkur léttír, nú veit ég allavega að ég get alveg borðað fisk og er orðin mun bjartsýnni á þessa lífstílsbreytingu fyrst þetta gekk svona vel. :)

Með silungnum bjó ég til alveg geggjað kartöflusalat, notaði fituskammtinn minn í það og gerði það úr 4 tsk af létt majónesi og 1 msk af létt sýrðum rjóma, bætti svo út í 1 tsk af sinnepi, brytjaði niður vorlauk og bætti út í ásamt smátt brytjaðri papriku. Setti þetta síðan saman við 100 grömm af kartöflum og þetta var bara æðislegt með fiskinum og grænmetinu. Þvílíkt vel heppnuð máltíð bara.

Í gærkvöldi keypti ég lambafilet handa mér og kærastanum, sem er mér til stuðnings kominn líka á danska kúrinn (tek það fram að hann er grannur íþróttamaður, greyið á eftir að enda eins og kústskaft!! haha). Gerði aftur kartöflusalatið góða, og steikti sveppi, papriku og hvítlauk saman og bar það fram með kjötinu. Þetta var líka rosalega góður matur... ég er bara svo ánægð hvað það er hægt að nýta sér mikla fjölbreytni á þessum kúr. Í fyrstu er þetta rosalega yfirþyrmandi og manni finnst maður eiginlega ekkert getað borðað nema eintóman kjúkling og hroðalegt magn af grænmeti, en síðan viti menn... ég er að borða rosalega góðar og flottar máltíðir á hverju kvöldi, og bý til æðislega desserta. Er reyndar pínulítið ósátt við hvað ég eyði alltaf rosalegum tíma í eldhúsinu, en ég venst því fljótt og er líka búin að vera mjög dugleg að frysta nákvæma skammta þannig að ef ég er alveg að sálast úr leti eitthvert kvöldið, þá get ég gripið eitthvað úr frystinum.

Ég var búin að missa trúna á að ég gæti nokkuð verð að léttast eitthvað af öllum þessum groumet máltíðum, og með því að raða í mig búðing og ís öll kvöld... þannig að ég stalst á vigtina og viti menn, ég er farin niður um tæp tvö kíló og vikan er ekki úti enn!

Var samt að gera tilraun rétt í þessu með grænmetisskammtinn, hann vex mér enn ofboðslega í augum. Ég afhýddi tvo tómata, og eina appelsínu (og fjarlægði flest af þessu hvíta) og setti í mixer með smá köldu vatni og sætuefni og bjó til svona grænmetisdjús og það var bara mjög fínt. Þetta var náttúrulega svolítið mikið magn, þar sem það var heil appelsína og vatn þarna ofan í líka en ég hafði það af að drekka þetta. Hugsa að ég gæri þetta aftur við og við þegar ég er komin með alveg upp í kok af öllu grasátinu. :)

Ég hef eignast nýjan óvin sem ég sver að hata allt til dauðadags - LIFUR!! Ég hafði vanmetið illsku þessa óvinar og taldi, þar sem ég ólst upp á hræðilegu heimili þar sem elduð var lifur í kvöldmatinn öðru hvoru, að ég myndi nú ráða léttilega við 120 grömm af lifur einu sinni í viku. Ég pantaði lifrarréttinn frá Nings í gær í hádeginu, og ég náði held ég að neyða ofan í mig nokkrum bitum þangað til að tilraunir líkams til þess að selja þessu upp voru orðnar einum of ágengar og ég gafst upp. Skrapp niður í Nóatún í staðinn og keypti mér eitt vanilluskyr, einn banana og brauðpoka. Þar sem ég er ekki með neina vigt í vinnunni gramsaði ég í grænmetisbökkunum þangað til ég fann stærðarinnar agúrku sem var merkt 300 grömm. Ég fékk mér síðan þurra brauðsneið með hálfum banana (sem var reyndar bara mjög gott) og vanilluskyr. Skildi samt eftir svona eina matskeið sirka af því að dollan inniheldur 20 grömmum meira skyr en ég má borða. Fannst þetta nú bara nokkuð góður og saðsamur hádegisverður og var bara sátt við þetta alltsaman. En svo kom að agúrkunni.

Ég á í rosalegum erfiðleikum með að borða allt þetta grænmeti. Þetta hafðist nú þó fyrir rest. Ég veit að heil agúrka er kannski ekki mjög fjölbreyttur grænmetisskammtur, ahem, en ég átti ekki um margt að velja.

Í kvöldmatinn hafði ég síðan æðislegan kjúkling. Ég vissi ekkert hvað ég gat gert við hann og hafði enga uppskrift, en hann var rosalega góður. Ég bara skar niður bringu, kryddaði hana með Cajun kryddi og steikti á pönnu. Bætti svo við vatni og lét kjúklinginn sjóða í smástund, setti svo 4 tsk hveiti (ég skipti skammtinum í nokkra skammta) út í og eina matskeið af sýrðum rjóma. Síðan setti ég 100 grömm papriku út í þetta líka. Og þetta var bara líka svona rosalega gott. Ég var búin að pína ofan í mig 200 grömm tæp af grænmeti áður en ég borðaði, þannig að ég skar niður 100 grömm af tómötum og borðaði með kjúklingnum. Ætlaði að skipta ávexti fyrir grjón en ég hreinlega nennti ekki að elda þau, en það hefði samt verið mjög gott með.

Ahh, fyrsta frumsamda danska kúrs uppskriftin.. :p Ég fæ ábyggilega ægilegt hótunarbréf núna frá Margréti drottningu... Det er ikke som vi danske gör det!!

Ég ruglaðist samt eitthvað og borðaði héld ég tvöfaldan mjólkurskammt af því að ég fékk mér búðing í eftirrétt, en ég fattaði ekki að ég var ábyggilega búin að borða mjólkurskammtinn minn í hádeginu þegar ég fékk mér skyrið.

Hvernig er það, ef ég sleppi kjöti og borða skyr, á ég þá engan mjólkurskammt eftir um kvöldið? Ég er orðin alveg kexrugluð í þessu, ég sver það.

En jæja, þetta er alltaf að skýrast betur og betur... vona ég allavega :)

Ég stal uppskrift frá Súper S af búðingi með jarðarberjum og súkkulaði ofan á. Rosalega gott, en ég er reyndar hrædd um að ég hafi ekki borðað allan mjólkurskammtinn.

EN... á matseðlinum er listi yfir fitu sem á að borða daglega. Í matardagbókinni eru síðan 3 krossar fyrir fitu. Má ég þá borða eitthvað þrennt af listanum, eða ef ég borða eitthvað eitt af listanum, telst það þá sem allir þrír krossarnir, eins og t.d 6 tsk af létt majonesi? Er það einn kross í fituskammtinn eða þrír krossar?

Og má safna fituskammti upp yfir vikuna eins og extranu?

Ég held að ég verði bara að fara að hætta í vinnunni og ferðast um landið og sitja þessa fundi full time, þetta er svo flókið allt saman. Samt finnst mér eins og að þegar ég kemst inn í þetta, þá verði þetta mjög einfalt og skemmtilegt. Mig vantar bara svo að geta spurt einhvern þessara spurninga. Leitaði reyndar á Barnaland í gær og fékk mjög góð svör þar við mörgum af spurningunum sem ég var með í gær. But a new day brings about 8384327 new questions...

Annars ætla ég að prófa lifrina á Nings í hádegismat í dag. Vildi samt að þeir væru með fisk. Ég hef aldrei borðað fisk og þar af leiðandi eldað hann, og kann því ekkert á hann. Væri gott að geta losnað við elda allar þessar fiskmáltíðir. Veit ekkert hvað ég á að gera við þær.... sýð bara fiskinn og gleypi hann í einum bita og borða svo grænmeti í matinn. :)

Vá... vááááá... váááá. Ég hef aldrei gert mér grein fyrir því hvað 300 grömm af grænmeti er ógeðslega mikið. Mér þykja tómatar góðir en meira að segja ég var farin að kúgast þarna undir lokin. Reyni að elda grænmetið frekar næst.

Ég bjó til mjög gott hakk og spaghetti í kvöldmatinn, skipti svo afgangnum niður og frysti þannig að nú á ég 5 tilbúna skammta af hakki og spaghetti í frystikistunni. Það verður ágætt eftir svona 1 - 2 vikur ef ég geri þetta svotil alltaf, þá á ég eftir að eiga ágætis birgðir af þessu. Ég var samt svo ringluð í eldamennskunni. Ég held að ég hafi gert þetta allt rétt, en ég setti reyndar svona smádós af tómatmauki og tómatsósu ofan í hakkið. Svo vigtaði ég kjötið með tómatsósunni og öllu. Taldi að það gerði ekki mjög mikið til þó ég fengi aðeins minna kjöt en ég "á rétt á" þar sem að lágmarksskammturinn er 80 grömm skilst mér.

Fór í hádeginu á Nings og keypti mér kjúkling í ostrusósu og 300 grömm grænmeti. Þeir voru með einhverja mestu ógeðis sveppi sem ég hef á ævi minni séð. Ég píndi einn ofan í mig og átti allt eins von á því að ég færi að sjá ofsjónir eftir á. Þetta leit út eins og iglur, og var svona álíka slímugt og slepjulegt. Fyrir utan þá var þetta samt mjög góður réttur, en ég neyddist til að skilja smá grænmeti eftir. Ég GAT ekki borðað iglur. Þetta var eins og í Fear Factor.

Nú ætla ég hins vegar að ræna uppskrift frá einhverjum og reyna að búa til ætan eftirrétt. Ég keytpi mér ísvél áðan og er með hugann allan við þetta. Ég held að 80% af matnum sem ég keypti í gær fyrir kúrinn sé fyrir eftirréttina, hehe. Ég er svo agaleg forréttindadrós.

Í morgun fékk ég mér ristað brauð með eggi og smá klípu (ég fæ vigtina í kvöld hehe), eina risavaxna appelsínu og hálfan lítra af vatni. Ég var svo södd að ég hélt að ég myndi gubba. Ég þurfti að borða appelsínuna í tveimur áföngum.

Ég er ekki á fundum þar sem að ég er alltaf að vinna þegar fundirnir eru, en ég er búin að næla mér í matardagbókina og prógrammið og búin að lesa mér til óbóta á bloggsíðum og Barnalandi um kúrinn undanfarið hálft ár. Samt er ég ennþá með ótal spurningar um þetta. Ég er að vona að einhverjir DDV snillingar komi í heimsókn til mín hingað og hjálpi mér með þetta eitthvað.

Tl dæmis, ég keypti DDV ís og pítsu og eplamuffins í Hagkaup í gær. Á þeim er merkt alveg þúsund extra krossar, en á matardagbókinni eru bara nokkrir. Eru þessir krossar allir fyrir allar muffins kökurnar eða hverja fyrir sig? Og spara ég þá extra frá deginum áður til þess að mega borða þær? Virkar það þannig, eins og Weight Watchers? Þetta veldur mér miklum heilabrotum :)

Svo er það með ísinn, hvernig vigtar maður hann? Ef ég nota til dæmis allan mjólkur og fitu skammtinn minn í hann, borða ég þá allan ísinn? Hvað er það mikið extra?

Ég keypti 100% kakó og vanillukorn, telst það sem extra eða sem krydd?

Og má nota Canderel sætuefni, en ekki þetta fljótandi? Það fara herir af DDV konum á undan mér hvert sem ég fer, og það er allt uppselt sem ég ætla að kaupa.

Ég keypti líka Melba toast, teljast 30 grömm af því sem ein brauðsneið?

Já, og með búðinginn... það var bara til Oetker möndlubúðingur. Romm og vanillu var uppselt (dææææs...), en er möndlubúðingurinn í lagi? Hann er sykurlaus líka.

Ok, nóg af spurningum... annars kemur enginn aftur í heimsókn..hehe

Eftir langa mæðu ákvað ég loks að byrja á danska kúrnum. Ég er búin að vera "á leiðinni" að byrja í marga, marga mánuði. Ég var að bíða eftir því að fundirnir yrðu á tíma sem hentaði mér, bíða eftir að eignast vigt (veit ekki hvernig ég hafði hugsað mér að eignast hana án þess að kaupa hana, en jæja), bíða eftir því að ég missti nokkur kíló, bíða eftir afmæli kærasta míns, bíða og bíða eftir engu nema sjálfri mér í raun og veru. Samt hafði ég hugsað mér að byrja strax eftir jól, núna er allt í einu kominn miður Mars og ég var ekki enn byrjuð. Og enn eru fundirnir ekki á réttum tíma og ég á eftir að fjárfesta í vigt (geri það síðdegis, það var lokað í Elko í gær þegar ég var búin að vinna). En ég ákvað, hingað og ekki lengra. Ég er búin að fá ógeð af því að vera sífellt að gera áætlanir. Ég tálga mig daglega í huganum niður í Ungfrú Eþíópíu, hugsa mikið og lengi um hvað ég ætla alveg rosalega mikið í megrun og hvað ég ætla rosalega að grenna mig og verða rosalega flott... og ég hugsa og hugsa um þetta, kaupi mér íþróttaföt til að fara í ræktina, kaupi kannski ávexti af og til til þess að sannfæra mig um að ég sé að gera eitthvað í mínum málum... en geri síðan aldrei neitt. Ég er búin að vera í "átaki" núna í huganum lungann af hálfu ári. Ég er búin að missa um 7 kíló á öllum þessum tíma, þar af fóru reyndar fyrstu sex á fyrstu tveim mánuðunum. Síðan hef ég bara staðið í stað, borðað skyndibita í hádegismat og talið sjálfri mér trú um að ég sé í átaki vegna þess að ég borði bara nammi um helgar.

Það er í rauninni rosalega skrýtið að vera feitur. Þetta er ástand sem veldur manni líkamlegum óþægindum, hindrar mann í að gera það sem mann langar til, eyðileggur sjálfstraustið og maður þráir ekkert heitar en að grenna sig... en nær einhvernvegin aldrei tökum á sjálfum sér til þess að gera neitt í málunum. Ég hef af og til hrokkið í gírinn og náð af mér kannski 10 kílóum. Á þessum tíma á ég rosalega auðvelt með að borða rétt. Langar ekkert í nammi, finnst bara fínt að borða mjög litla skammta af mat og er fullkomlega sátt við guð og menn. Síðan fer eitthvað úrskeðis. Ég get hérumbil stillt klukkuna eftir því. Eftir u.þ.b þrjá mánuði fer ég í bíó, eða er bara með vídjókvöld heima með stelpunum... og ég fæ mér nammi. Og ég sver það, stundum hugsa ég að ég sé bara eins og fyrrverandi fíkillinn sem er edrú í einhvern tíma, hefur snúið baki við fíkninni og þráir ekkert meira en að standa sig, en ofmetur eigið ónæmi fyrir gömlum draugum og rankar við sér með sprautuna í handleggnum. Ok, kannski smá dramatík... :) Málið er nefnilega, að ég á ekki í neinum vandræðum með að stoppa mig frá því að borða nammi. Ég get átt stóran poka af M&Ms heima hjá mér, óopnaðan, og auðveldlega staðist þá freistingu að opna hann langtímunum saman. Hugsa ekki einu sinni um hann. En ef ég opna hann... þá borða ég hann allan, þangað til mér verður illt og óglatt. Síðan næst þegar ég lít í spegil, sé hvernig ég lít út... þá skamma ég mig ógurlega í huganum fyrir græðgina. Hugsa síðan að ég byrji í megrun á Mánudag, og útlista allt í huganum sem ég verð að ná að borða fyrir þann tíma. Áður en MEGRUNIN KEMUR.

Jæja...

Ég er allavega orðin 23 ára gömul og hef verið hreinlega feit alla mína tíð. Ég var að horfa á Dr. Phil um daginn og hann var að tala um eitthvað megrunarprógram, og sagði svolítið sem ég hef oft hugsað um áður. Ég get ekki stjórnað því að tíminn líði. Hann mun líða. Næsta ár mun líða, eins og öll árin á undan þar sem ég var alveg að fara í megrun hvern Mánudag, og ég mun (god willing) enn vera hérna eftir árið. Ég er búin að ákveða það að næsta árið mun líða hvort sem ég ligg grafin í sælgæti og majones, eða ég geri eitthvað í mínum málum. Eftir eitt ár ætla ég að vera orðin grennri en ég er í dag. Ég ætla mér að komast í kjörþyngd á árinu. Ég er búin að skipta ferlinu í fimm þrep sem eru 5 kíló hvert. Ég er að reyna að finna mér verðlaun til þess að gefa sjálfri mér í lok hvers þreps. Það er bara svo erfitt með mig að ég er forfallinn nautnaseggur. Ég leyfi mér allt. ALLT. Mér er sama um holdafar, peninga, jú neim it ef mér langar í eitthvað. Ef mér líst á það, þá eignaðist ég það fyrir 10 mínútum. Hm, gæti verið að mitt vandamál væri impulse control? ;) En ég er að reyna að sjá fyrir mér hvað mig langar í og ætla að banna mér að fá það fyrr en ég lýk tilheyrandi þrepi, guð hjálpi mér.

Ég er í dag 168 cm á hæð, og 87 kíló.

1. þrep: -5 kíló = 82 kíló
2. þrep: -5 kíló = 77 kíló
3. þrep: -5 kíló = 72 kíló
4. þrep: -5 kíló = 67 kíló
5. þrep: -5 kíló = 62 kíló

Ég er nú reyndar enn að gerast sek um gamla glæpinn, að sjá í einhverjum hyllingum hversu hratt þetta mun gerast. En ég er að reyna að halda í raunsæið, ég mun stíga einhver hliðarspor á árinu... en svo lengi sem þau verða 3 en ekki 365, þá má ég vera ánægð með það. Ég held bara áfram, no matter what, og þá gerist þetta.